بیست و هفت
جمعه, ۳ مرداد ۱۳۹۹، ۰۲:۲۶ ب.ظ
شبیه کرم خاکی به خودم میپیچم! نمیدونم دو هفته ست یا کمتر و یا بیشتر. درد شدید، کلینیک، ازمایش و سونو و بیمارستان و تکرار سونو، مصرف بی مهابای مسکن و اصرار به بیمارستان رفتن و سر کشیک ها حاضر شدن و درد و درد و درد. تشخیص نهایی میومی به قطر شش سانت متصل به فوندوس رحمه که اثر فشاریش و شاید کمی پیچیدن دور پایهش دلیل این علایم وحشتناکه. هر چی که هست، در نهایت خونوادهم رو که خیلی در لفافه بهشون گفته بودم جریان رو به اینجا کشوند. و البته لحظهی رسیدنشون با دیدن رنگ و روی پریدهم و کمر خمیدهم (!) تا ته خط رو رفتن.
در وصف دردم باید بگم که بعد از عطسه یا خنده یا هر چیزی که کمی عضلات شکمم رو منقبض میکرد، اشک جمع شده پشت پلکهام میریخت. باید صبر میکردم و مسکن میخوردم و همین! دردهای دوره های پریودی قبلم که به نظر خودم شدید بودن اون روزا در برابر این دوره شوخی به نظر میرسن و من هنوز هم با وجود سه روز خونه نشینی مطلق و بهتر شدن، پتانسیل گریه کردن با هر حرکتی رو دارم.
فردا اما دوباره میرم پیش استادم و تکلیف این اوضاع و این درد سریع تر روشن شه. اگه نیاز به استراحت بیشتره که مرخصی بگیرم یکی دو هفته و اگه قرار به جراحیه دلم میخواد سریع تر انجامش بدم و کمتر درد بکشم.
- ۹۹/۰۵/۰۳
انشالله زودتر خوب بشی.