بیست و پنج :: در من نهفته گویا، یک دایناسورِ خوب

به نظرم تو یکی از صبورترین و مهربون‌ترین آدمایی. چون می‌تونم بفهمم چه حس افتضاحی داره گرفتن همچین کامنتایی و می‌دونم اگه من بودم، برخورد تو رو نداشتم. و این موضوع خشممو به شدت بر می‌انگیزونه! این‌که یه ناشناس به خودش اجازه می‌ده این‌طوری و با کلمه‌های آزار دهنده در مورد چیزی که بهش ربط نداره اظهار نظر کنه. چون اگه آدم با طرف رو به رو بود، شاید نمی‌شد طرفو مجاب کرد که سرشو از زنده‌گی بقیه بکشه بیرون، ولی حداقل می‌شد روش شلنگ گرفت و پهنش کرد جلو آفتاب.

آدمی که نمی‌تونه تحمل کنه آدمای دیگه به شیوه‌ی خودشون زنده‌گی خودشونو بکنن درحالی که هیچ ارتباط و تاثیری با زنده‌گی اون ندارن، مریضه! و اینه دست پرورده‌ی این نظام دینی و مردسالار و حاصل سرک کشیدن نظام تا توی خشتک مردم و تعیین تکلیف کردن براشون. فکر نمی‌کنم حرفایی که زدی تاثیری روش بذاره. اما امیدوارم آدمای بی‌شعور و ترحم برانگیزی که آلت اخته شده‌شون رو دست گرفته‌ن و در به در دنبال راهی برای التیامند، دست از تخلیه‌ی عقده‌های خودشون به شکل مجازی و توی روان آدمای دیگه بردارن!!

پاسخ:

ممنون چقدر انرژی خوب منتقل کردی با جمله اولت ^_^

اره راستش رو بخوای من هم زیاد امید ندارم حرفام تاثیری بذاره. اما میخواستم به خودم و اون ثابت کنم که من فرق دارم با اون!

و اینکه واقعا راست میگی.. کاش سرمون تو زندگی هم نباشه اینقدر :(

۲۱ تیر ۹۹ ، ۰۰:۵۶